Kompáskallar til bjargar?

Mér virðist bankahrunið hafi komið okkur flestum að óvörum. Það hrundi allt og enginn sagði til þannig að við væri brugðist. Fjármálaráðgjafar sem fréttamenn hefðu átt, þá sérlega þeir sem segjast rannsóknarblaðamenn, að vara við. En eitthvað virðist hafa farið framhjá þeim og virðast þeir hafa verið jafn sofandi sem almenningur varðandi hrunið. Á þessu tæpa ári eftir hrun hafa komið fram hinar og þessar vonarstjörnur sem almenningur hengir sig á í þeirri von að eitthvað breytist við þeirra orð eða athafnir. Glæpurinn hefur verið framinn og ekkert breytist. Ekkert. Nú er eitthvað jagg um einhverja Kompáskalla í gangi, að fá þá til að rannsaka þetta og allt verður fínt eftir það. Eða hvað? Það breytist ekkert við það, þeir gætu eflaust gefið okkur einhverjar upplýsingar sem við höfum ekki núna og nafngreint einhverja glæpamenn sem við vissum ekki um en hverju breytir það? Það slær kannski sætu á blóðbragð í munni en breytir engu. Eftir öðrum Kompáskallinum er haft:
„Fólk er betur og betur að sjá að Ísland síðari ára hefur verið nákvæmlega eins og Byrgið var í höndum Guðmundar. Þar sem allt var í heljarböndum brenglaðrar ofsatrúar, blekkinga, misnotkunar og þjófnaðar. Fólk er að krefjast þess að lokinu verði lyft almennilega af þessari rotþró og ræst fram."
Þetta er eflaust satt og rétt en af hverju sagði þessi maður þá ekkert fyrir um hrunið? Var hann ekki í fullri vinnu við (rannsóknar)blaðamennsku. Mun það að breyta einhverju ef hann segir okkur eitthvað um það núna? Snýst eitthvað til baka við það? Mikið rosalega er ég orðinn þreyttur á einskisnýtum skyndilausnum, hverju nafni sem þær nefnast. Þær virðast koma fram hver af annarri, þar sem hinar fyrri virkuðu ekki, almenningi til hugarhægðar. Það er einkennilegur andskoti ef eingöngu eru bara til þessir tveir menn hér til að upplýsa um hrunið. Hvað eru þá allir hinir að gera?