Blogg

31.1.2007 | 20:41

Snemma beygist krókurinn.

Gúmoren.

Það eru auglýsingar í sjónvarpinu. Náungi kemur á veitingastað og segist eiga pantað borð. Og "med det samme" er ég kominn aftur til 1970, í Las Vegas á Grensásveginum. Þetta var á þeim árum er maður fór á barinn og keypti gos, því vín var ekki að hafa á svoleiðis stöðum á þeim árum. Þar sem ég stend og bíð eftir afgreiðslu, tek ég eftir poppstjörnu þess tíma,sem verið er afgreiða. Hann borgar með ávísun og ung stúlka sem tekur við henni, biður hann að framselja ávísunina. Hann horfir á hana í forundran og spyr með hneykslan: Veistu ekki hver ég er? Auðvitað vissi stúlkan hver hann var og ég vissi það líka og líklega flestir þarna inni. En þarna sýndi þessi drengur sjálfsánægju og sinn yfirgengilega hroka, þannig að ég hef aldrei getað litið hann réttu auga síðan. Mér hefur alltaf leiðst hrokagikkir eins og þessi( hann er líka slæmur þessi sem augýsir bíla milli þess sem hann gerir "copy/paste" við eldri plötur sínar). Ég hef ekkert á móti því sem þessi maður hefur sent frá sér í gegnum tíðina, mjög gott flest af því, en þetta atvik í Las Vegas er alltaf í minninu.

Ég held að hann hafi ekki þurft að leika í þessari auglýsingu, hann hefur engu gleymt.

Flokkur: Bloggar | Facebook