Misheppnaður spinningtími.

 

Ég var að koma úr ræktinni. Það var spinningtími og ætlaði að taka vel á. Ég hef skrifað áður um þetta og finnst mjög gaman að þessu. Yfirleitt er kvenfólk þarna í meirihluta og það gerir þetta öllu skemmtilegra. Núna vorum við ekki mörg til að byrja með og fallegar gyðjur mér á hvora hönd. Það er byrjað rólega, tónlistin hátt stillt og ég brosi fallega til stúlknanna. Vel mér eina í huganum þegar Bítla Paul syngur "All my loving",  ég loka augunum og læt mig dreyma. Hjóla í rólegheitum með draumadísinni á dönskum sveitavegi og strax kominn í spinning í höfðinu þegar ég er truflaður. Þegar ég opna augun eru þrír stórir fituhjassar að koma sér á hjólin fyrir framan. Hverskonar dónaskapur er þetta? Hér er maður rétt að komast í stuð og þá er allt eyðilagt fyrir manni. Ég reyni að segja þeim að þessi hjól séu upptekin en þeir horfa niður á mig og virða mig ekki viðlits. Svo hlamma þeir sér á hjólin og það er mikið að þeir brjóti ekki draslið. Hvað eru svona fitubollur að þvælast í spinning? Halda þeir að líkamsrækt sé fyrir svona fólk?  Hér er vel gert og fallegt fólk, ég og gyðjurnar og þá koma svona drjólar og stemmningin búin. Maður hugsar ekki meira um hopla på sengekanten núna. En áfram gengur, nýtt lag og ég er  orðinn pirraður. Læt nú ekki svona kakkalakka skemma fyrir mér. Nú sýni ég gellunum hvernig maður tekur svona kalla í nefið. Hjóla uppréttur og þyngi vel. Hjóla sitjandi og hratt. Svitna smávegis og  þreytist. En þær virðast ekki sjá mig. Þær góna bara á tröllin."Eru þeir þindarlausir þessir náungar"? Þeir virðast ekki þreytast neitt. Þessi fyrir framan mig sýnir pípararauf og næstum því tígrisauga þegar Eye of the tiger er undir. Það er nú ekki til að bæta skapið. Ég hægi aðeins á og fæ mér vatnssopa, lít á gyðjurnar og brosi.Það er ekki endurgoldið. Þær eru náttúrulega blindar og sjá ekkert athugavert við bollurnar. Það verður bið á rómantískum hjólatúr með þeim. Þær eru hvort sem er ekkert sérstakar.  Og þjálfinn galar : "fylgja taktinum, fylgja mér, herða á, hraðar". "Góði hættu þessu nöldri", hugsa ég. "Ég hjóla bara eins og mér sýnist". Fitubollurnar hjóla eins þeir fái borgað fyrir það og blása ekki úr nös. Það er orðið þungt í mér þegar Rammstein slær taktinn með "Du hast, du hast mich gefragt"  og ég er hættur að ná andanum, lærin brunnin af og þrekið búið. Ég hætti smá saman að hjóla og í lokaorði Rammstein "nein" fer ég.  Maður lætur ekki bjóða sér hvað sem er. 
     Það er ekki mér að kenna ef það verður vindlaust á bílum þeirra þegar þeir koma út.