Palli er einn í útlöndum.

Ég fór ekki að Dóms-og kirkjumálaráðuneytinu í hádeginu í dag.Og ég ætla ekki heldur að fara þangað á morgun. Það var eitthvað af fólki þar í dag, sem að hefur nógan tíma til að standa þar,til að sýna góðmennsku sína í verki með því að krefjast landvistar fyrir Paul Ramses. Það er mér að meinalausu að fólk eyði tíma sínum svona en ég treysti fólkinu innan dyra betur til að leysa svona mál á réttan hátt. Dómstóll götunnar hefur ekki virkað vel hingað til og verður ekki svo í þessu máli. Þessi Paul Ramses má vera hérna mín vegna eins og margir aðrir sem að hér eru, en þetta fólk sem að grætur krókódílatárum niður við ráðuneyti, á bara bágt.
   "Maður,líttu þér nær". 

Reyklaus.

Þetta hefur verið prýðilegt tækifæri til að hætta að reykja. Það má ekki vanmeta það.

Í fangelsi fyrir hjálpsemina

Einu sinni er nóg.

Ég er ekki orðinn mjög gamall og eitthvað á ég kannski eftir. En ólíklegt er að ég muni enda sem elsti íslendingurinn og er það ekki á óskalista mínum. Því að sem elsti íslendingurinn, myndi ég lenda í því að deyja margoft eins ég hef lesið í blöðunum í gegnum tíðina að gerist með þann elsta.
   Mér finnst alveg nóg að deyja einu sinni.

Í viðjum.

 

Ég ætlaði að blogga á sunnudaginn en gat það ekki. Heldur ekki í gær. Síðasta vika var nefnilega níunda vikan.Ég ætti kannski að vera stoltur að geta sagt frá afrekum mínum við heimilishaldið en mér finnst þetta of langt gengið. Níundu hverja viku þarf ég nefnilega að sjá um sameignina í húsinu þar sem að ég bý. Athuga með ruslið á hverjum morgni og taka inn dagblöðin og setja í þar til gerðan kassa. Eftir þetta þarf ég að keyra sambýliskonuna til vinnu. Að kvöldi er það sama, sækja úr vinnu,athuga með ruslið og svo tekur við endalaus bið eftir kvöldmatnum. En á sunnudögum í níundu vikunni er botninum náð. Þá þarf ég að ryksuga og það ekkert smá. Niður þrjár hæðir,stiga og ganga. Og bera svo ryksuguna upp sjálfur,oftast nær. Finnst einhverjum nema von að maður geti illa bloggað eftir svona meðferð? Fyrir utan niðurlæginguna, sem maður verður fyrir, þegar að til manns sést á ferð með ryksuguna.

Ég geng helst ekki.

Ég fór í Sundhöllina með stráknum í dag. Stundum hitti ég einhvern þar,sem að ég þekki en það var ekki svo í dag. Frikki var ekki í pottinum og Jói var ekki í sólbaði og það voru fleiri sem að ekki voru á staðnum. Reyndar voru fáir í Sundhöllinni og fattaði ég ekki strax út af hverju. En svo áttaði ég mig, þetta eru ókvæntir menn og Gay "pride" gangan nýkomin niður á torg.Og allt komið á fullt sving."Stoltar fjölskyldur" og sandkassafréttamenn með gáfuspurningar, út um allt.
 
    Kannski að strákarnir hafi bara verið heima.

Í tilefni sýningar

 

Ég er svakalega fastheldinn á marga hluti. Eins og til dæmis, á morgnana þegar að ég klæði mig, þá fer ég alltaf fyrst í sokkana.Líka borða ég oftast það sama í morgunmat og er kannski ekkert mikið fyrir nýjungar,hverjar sem að þær eru. Hvers vegna á að vera breyta því sem að manni finnst vera gott? Einu sinni átti ég bíl sem að mér fannst vera svakalega góður og ætlaði aldrei að láta hann frá mér. Sá ekki vitleysuna í því að eiga gamlan og slitinn bíl fyrr en sá er gerði við hann fyrir mig, sendi mér yfirlit um viðgerðarkostnað fyrra árs. Þá var komið nóg af því.
    En aftur til fyrri tíma. Það hefur líklega verið árið 1960, sem að ég fór í fyrsta sinn einn til rakarans. Það var í Neðstutröð í Kópavoginum og var hægt að fá þar burstaklippingu eða herraklippingu.Rakarinn þar hafði klippt mikið uppi á Velli og var góður í burstaklippingu.Var ég í minna lagi þá og þurfti ég að sitja á fjöl í stólnum til þess að hægt væri að klippa mig .Man ég að þegar ég kom heim,þá var ég afskaplega stoltur af því að hafa farið einn og fengið flotta burstaklippingu. Skömmu síðar þá flutti ég úr Kópavogi og kom ekki á þessa stofu fyrr en mörgum árum síðar. Rifjaði ég þá upp kunningsskap við rakarann og son hans, sem að var fyrir löngu farinn að klippa með föður sínum.Og af því að ég er svo fastheldinn þá fer ég enn og læt klippa mig þarna en þarf ekki fjölina sem að ennþá er til.En nú er ég klipptur hjá syninum,því að sá gamli dó fyrir tveimur árum, eða þar um  bil.Og nú klippir sonurinn þar um ókomna tíð,með syni sínum,sem að hefur líka lært fagið og byrjaði á meðan sá gamli var enn að.Þrír ættliðir á sömu rakarastofu,klippandi, er ekki algengt en algengt er að sérvitringar á við mig mæti þarna fram í andlátið eða á meðan eitthvað er að klippa.
   En enginn er ómissandi og ekki veit ég hvar ég væri í klippingu í dag ef að sá elsti hefði verið hommi.

Skyldi vera mikið um þrjá ættliði homma í sýningunni nú um helgina?

Hápunktur.

Mikið var ég ánægður að heyra í Heimi Má, um hommasýninguna sem að á að vera um helgina. Hann sagði í útvarpinu að það yrðu margir hápunktar hjá þeim um helgina. Gott hjá þeim.
   Ég er yfirleitt nokkuð ánægður með einn hápunkt yfir helgi,kannski tvo ef að ég er í stuði.

Frasar.

Það hefur verið venja hér að einhverjir frasar verði mönnum tamir,sérstaklega ef að fólki finnst þeir vera fyndnir. Eins og t.d:" Alltaf í boltanum" og fleira í þeim dúr frá Ladda, sem á líklega flesta frasana sem að hafa verið að drepa mann í gegnum tíðina. Það getur verið að ég hafi elt menn í því að gaula upp svona frasa án þess þó að muna sérstaklega eftir því. Hefur mér þótt þetta hálf hommalegir taktar og ekki skánaði þegar sá nýjasti,"já sæll" hljómar úr öðrum hverjum munni. Það er nefnilega afskaplega kjánalegt að vera í félagsskap mótorhjólakappa,sem að gapa í tíma og ótíma: já sæll, já fínt,já sæll. Án þess að vita að nafnið Felix er úr latínu og þýðir:sæll. Ég ætla að fylgjastmeð næst þegar ég heyri einhvern upp í klúbb segja: Já Felix,já fínt, já Felix.
   Maður veit aldrei hver er næstur út úr skápnum.

Embættistaka.

Ég vil taka fram,að þrátt fyrir embættistöku forseta íslands verður ekki lokað hjá mér á morgun, þann fyrsta ágúst. Það verður kaffi á könnunni.

Akurey.

Er ekki öruggara að reyna við Akurey fyrst?

Benedikt Lafleur stefnir á Drangeyjarsund